Nedir Müslüman bir Türk olarak yaşamak?

Geçen gün böyle bir yazı yazmıştım. Bir iki arkadaşım beni arayarak neden böyle bir yazı yazdığımı sordular. Yani “Müslüman bir Arap ya da Müslüman bir Filistinli olarak yaşamak veya Müslüman bir Afganlı olarak yaşamak farklı mı?” diye sordular. Dillerinin döndüğü kadar beni kavmiyetçilikle suçladılar.

Oysa çok net ifade etmiştim. Müslüman bir Türk olarak yaşamak nedir? Ne değildir? Yazımı tekrar okudum ve anladım ki açıklamak lazım Müslüman bir Türk olarak yaşamayı. Müslüman bir Türk’ün nasıl yaşayacağını. Hatalar, yanlışlar yapsa da hemen nasıl döneceğini..

Efendim Müslüman insanın yaşam şeklinden örnek vermek ve açıklama yapmam gerekir mi bilmem? Ama ana hatları ile açıklayacağım. La ilahe illallah ile başlar yaşamda İslam olmak. Ne alakası var sanki İslam onsuz mu başlar demeyin. Müslüman Türk olarak yaşamının ayırımında çok önemli yeri var. La ilahe derken bir arap ne dediğini bilir. Bir Türk bilmez. Ben bilmem. Önce burada başlar Türkün farklılığı. Benim farkım … Arap ne dediğini bilir ama Türk yüreğinde bütün benliğinde hisseder la ilahe ne demektir? 

Önce la ile başlar. Yani yoktur derken ilahe diyoruz, ilahtan bahsediyoruz. Mabuddan yani ibadet edilenden bahsetmiyoruz. Eğer öyle olsaydı labudu diye başlardık. La ilahe diyoruz. En çok sevilen, en güzel, en tatlı, en cazip olan, en çok özlenen, istenenden bahsediyoruz. Belki Arap bunu sözcük manasını bilir. Biz bilmeden de hissedenden bahsediyoruz Müslüman-Türk derken… 

La ilahe derken bütün bunları reddederek başlıyoruz. Belki tam olarak manasını bilmiyoruz ama; yoktur diye dilimizle, kalbimizle bütün benliğimizle hissederek söylüyoruz. La ilahe diye başladığımızı İlla Allah diye bitiriyoruz. Allah’tan başka. Tapılacak sevilecek özlenecek aranacak bir şey yoktur diyoruz. Ne manaya geldiğini bilmemize gerek yok. Onun ne demek olduğunu bütün benliğimizde hissettiğimiz için Müslüman bir Türk olarak yaşamayı ayırıyoruz.. Nitelendiriyor, yerini belirliyoruz…

Sonra hayatın içindeki bütün güzellikleri ve hayata dair sıkıntıları anlıyoruz. Hayrihi ve şerrihi derken. Biliyoruz. Manasını bilmemiz gerekmez. Biz manasını bütün hücrelerimizde hissediyoruz. Bi arap bilir elbette ne dediğini. Çünkü neticede söylenen sözcükler onun dili. Birey olarak bunu anlayan kavrayan söylediğini yaşayanların sayısı bir elin parmakları kadardır. Ya biz…! Irk olarak, genetik olarak ayrılırız. Hayrihi ve şerrihi derken ne dediğimizi bilmemiz gerekmez. Biz bilmeden de iman ederiz.

Hiç gördünüz mü bizim gibi yaptığımız her iyi şeyi saklayıp hayrihi ye bağlayanını Hiç işittiniz mi her sıkıntıyı şerrihi diye susup sabırla taşıyanını. Yok. Çünkü manasını bilirler, bilirler ama ne bunu yaşarlar ne hissederler… Ne bu tevazunun zerresine sahipler. 

İşte Türk olmaktır kaderin bu cilvesine sahip olmak. Bunu anlamak ve başını eğip “yaptığımız neki yaptırana bak” demek. O yüzdendir hayrihi. Başımıza gelen de hayrihi ve şerrihi… O yüzdendir Müslüman bir Türk’ün yerini ayırmamız. Sınıflandırmamız, makamlandırmamız.

Din güzel ahlaktır der önderimiz. Hz Resulullah. Nedir ki güzel ahlak.. Öyle demedi mi Hz Resulullah ”Müslüman kendinden emin olunan kişidir” Müslim İman 18 … Emanet bıraksan emanetine sahip çıkar, korur, gözetir. Hırsızlık yapmaz, hak yemez, harama el uzatmaz. Yalan söylemez, iftira atmaz, yalancı şahitlik yapmaz… kandırmaz. Kimsenin namusuna göz dikmez. Zina yapmaz. Kadının namusu kadardır erkeğin namusu diyen. Komşu kızı ile zinayı kardeşi ile zina hükmünde gören… Sadece bize mahsus meşrebin şiarıdır; eline, beline, diline sahip olmak…

Öyle demedi mi Hz Resulullah: karşısındakine Allah’ı hatırlatandır Müslüman… Bütün dünyaya kafirin en mutlakına bile Allah’ı hatırlattığımız için yüzyıllar boyunca Müslüman diye Türk dediler. Başka hiç bir kavme ya da devlete böyle bir sıfat yakıştırılmadı. Hiç birine böyle söylenmedi. Müslüman demediler Araba Arap… Afgan’a Afgan. Ama hepsine birden Türk dediler. İşte o yüzden Müslüman bir Türk gibi yaşamaktan bahsediyorum…

Müslüman Türk gibi yaşamanın birde Türk gibi yaşamak kısmı var… Nedir Türk gibi yaşamak. Başta dedik eline hakim olacaksın. Çalmayacak hak yemeyecek senin olmayana elini uzatmayacaksın.. diline hakim olacak dedikodu yapmayacak boş konuşmayacak yalan söylemeyeceksin. Beline hakim olacak kimsenin namusuna bırak dokunmayı göz bile dikmeyeceksin… Sonra. Sonrası da var elbette Asalet sahibi olacaksın. Sürekli şerefli yaşayacaksın. Cesur olacaksın, mert olacaksın, adil olacaksın ve yetmez … Konuk diyeceksin hiç tanımadığına Tanrı misafiri diyecek hizmet edecek, hürmet edecek, yemeyecek yedirecek, içmeyecek içireceksin. 

Yetmediğini bilmiş gibi büyüklerimiz her gün her sabah hatırlayacaksın demiş. İlk mektebe koymuş ve çocuk yaşta Müslüman bir Türk gibi yaşamanın andını içirmiş,

Türküm. Doğruyum. Çalışkanım. Yasam; küçüklerimi sevmek, büyüklerimi saymak, yurdumu, ulusumu özümden çok sevmektir. Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir demiş. Ve ant içerip varlığını Türk varlığına armağan etmeyi öğretmiş ezberletmişiz evlatlarımıza. Çünkü Türk olmanın da vecibesi vardır imanı gibi.

Her ne kadar cahil ve hainler bu andımızın aşıladığı Müslüman Türk iksirini reddedip kaldırmak için ellerinden geleni yapsa da; evlerinde gizlice yaptırmaya başlamış analar, babalar, balalar. Türk doğup Türk yaşayıp Türk olanlar. Bilmişler ki kanda değil Türk olmak. Bir erdemdir ki ruhta var olur. Ya Türk olarak doğar gelirsin dünyaya. Temsil edersin eşrefi mahlukatı Ya esfelesafilin olursun ne kadar şerefli gelsen de dünyaya

İşte budur özüyle Müslüman bir Türk olarak yaşamanın aslı..

Ne kavmiyetçilik vardır bunda, ne ırkçılık. Özüyle, sözüyle variyetin yüklediği bir ayrıcalıktır bu. İnkarı ne dersen de inkardır.

İnkar eden ise malum inkar edene denir…