İstanbul,
15°C
açık
HABER ÖZETİ
DOLAR
42,4673
EURO
49,1944
GRAM ALTIN
5.687,44
BIST 100
10.857,17
STERLİN
56,0216
enflasyon
emeklilik
ötv
döviz
otomobil
sağlık
siyaset
politika
gündem
güncel
teknoloji
eyt
emekli
memur
Adana
Adıyaman
Afyon
Ağrı
Aksaray
Amasya
Ankara
Antalya
Ardahan
Artvin
Aydın
Balıkesir
Bartın
Batman
Bayburt
Bilecik
Bingöl
Bitlis
Bolu
Burdur
Bursa
Çanakkale
Çankırı
Çorum
Denizli
Diyarbakır
Düzce
Edirne
Elazığ
Erzincan
Erzurum
Eskişehir
Gaziantep
Giresun
Gümüşhane
Hakkari
Hatay
Iğdır
Isparta
İstanbul
İzmir
Kahramanmaraş
Karabük
Karaman
Kars
Kastamonu
Kayseri
Kırıkkale
Kırklareli
Kırşehir
Kilis
Kocaeli
Konya
Kütahya
Malatya
Manisa
Mardin
Mersin
Muğla
Muş
Nevşehir
Niğde
Ordu
Osmaniye
Rize
Sakarya
Samsun
Siirt
Sinop
Sivas
Şanlıurfa
Şırnak
Tekirdağ
Tokat
Trabzon
Tunceli
Uşak
Van
Yalova
Yozgat
Zonguldak
Detaylı Hava Durumu
Hakan Cengiz
Türkiye Tenis Federasyonu takvime yeni bir turnuva ekledi: Cumhurbaşkanlığı Kupası.Elbette saygı duyarız; her kupa değerlidir.Ama insanın içi bir yerlerde sızlıyor… Keşke adı Atatürk Kupası olsaydı.Keşke Cumhuriyetimizin kurucusunu, bu ülkenin nefes aldığı özgürlüğün mimarını, sporla büyüyen her çocuğun ilham kaynağını böylesine güçlü bir turnuvayla ansaydık. Bu ülke yıllardır Atatürk’ün vizyonuyla ayakta...
Teniste görünmeyen ama maçın kaderini değiştiren o gizli güç Tenis maçlarında – özellikle 12 yaştan profesyonel seviyeye kadar – çok sık gördüğümüz bir durum vardır. Herkes “momentum” der ama çoğu kişi ne olduğunu tam açıklayamaz. Sanki büyük bir sır gibi saklanır… Oysa momentum aslında psikolojik bir duruştur. Bazı oyuncular maçı...
Yıllardır gözler hep aynı üç şehirdeydi: İstanbul, Ankara, İzmir.Ama o şehirlerden beklenirken, bir Anadolu kulübü çıktı sahneye ve bütün algıları yerle bir etti. Profesyonel tenis, Türkiye’nin en derin yaralarından biriydi.Ülkede “profesyonel” denebilecek sadece üç, bilemedin dört sporcu var.Onlar da çoğu zaman yalnız: sakatlıkla, psikolojik yıpranmayla, uzun ve yorucu yolculuklarla, bütçesizlikle...
Cumhuriyet’in 102. yılı… İstanbul’da TED Tenis Kulübü kortlarında her yıl geleneksel hale gelen profesyonel kadınlar tenis turnuvası, bu yıl 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’yla aynı gün başladı. Bu tesadüf değil, tarihle sporu buluşturan anlamlı bir kesişimdi. Cumhuriyet’in ışığı altında, kortta özgürce raket sallayan kadınlar… Gerçek bir simgeydi bu ülke için. Kortta...
REKLAM ALANI
Bugün ITF, WTA ve ATP’nin en net şekilde masaya yatırdığı konu şu: Antrenör oyuncuya ne zaman ve nasıl müdahale etmeli? WTA artık maç içinde belirli anlarda koça söz hakkı tanıyor. Amaç, bizim buralarda olduğu gibi maç boyunca arkadan talimat yağdırmak değil.Dünya diyor ki:Koç oyunu yönetmez, sadece yön verir. Yönetim oyuncudadır....
Bazen bir ülkenin spordaki kaderi, kortta değil, tribünde yazılır. Çünkü bir çocuk ne kadar yetenekli olursa olsun, arkasındaki nefes yanlışsa, o ses bir süre sonra boğazına düğümlenir. Son 8 yıldır Türkiye’de 20 yaş altı bir sporcunun A Milli Takım kadrosuna girememesi bir tesadüf değil. En son, 2002 doğumlu bir sporcu...
Bazen hayat, en büyük hikâyeleri sessiz köşelerde başlatır.Bir çocuk… Henüz 7,5 yaşında.Tesadüfen Yeşilyurt Spor Kulübü’nde bir turnuvanın kenarında, bir dış kortta antrenman yaparken görülür.O gün, oradaki kimse bu çocuğun yıllar sonra dünya tenis sahnesinde adından söz ettireceğini tahmin edemezdi. Bir proje başlatılır: “Türkiye Kazansın, Dünya da Kazansın.”Amaç büyüktür: Türkiye’den uluslararası...
30 milyonluk Sao Paulo’nun kalbinde, ormanın içinde bir WTA 250 turnuvası… Ne bir korna sesi var, ne bir motor gürültüsü. Sadece tenis ve bisiklet. Düğün salonları yok, beton yok, sadece oksijen var. İnsanın ruhunu temizleyen bir sessizlik… Biletler eleme maçları dahil günler öncesinden tükenmiş. İnsanlar sıraya giriyor, 15-16 yaşındaki Brezilyalı...
Türkiye’ye ayak bastığında köşe yazarlarının dilinde methiyeler vardı: “Bu adam gelir, Fenerbahçe’yi şampiyon yapar, rakiplerini ezer geçer.” İlk basın toplantısında atılan manşetler hâlâ hafızalarda. Daha lig başlamadan, kâğıt üstünde kupalar verilmişti. Bugünse aynı köşe yazarları satırlarını tersten okuyor. Sorgulamalar, eleştiriler, hatta alaycı ifadeler… Aynı kalem, aynı ağız; sadece rüzgârın yönü...
Ne garip… Hiç gitmediği yollardan bize rota çizenler, hiç yüzmediği denizde kulaç öğretenler, hiç tırmanmadığı dağdan zirve manzarası anlatanlar… Ve biz hâlâ şaşırıyoruz, “Nasıl oluyor da bu kadar emin konuşuyorlar?” diye. Galatasaray, UEFA Kupası’nı kaldırdığında bile oldu bu. Tribünler alkışlarken, en sert eleştiriler; UEFA’da bırakın finale, birinci tura bile uğramamış...
Ne zaman adam oluruz? Belki de hiç. Çünkü bizde başarı hâlâ tesadüf sayılıyor, sistem kurmak ise lüks. Ama bazen öyle isimler çıkar ki… Tek başına bir coğrafyanın makûs talihini zorlar. Bugün iki Arda var elimizde. Arda Turan ve Arda Güler. İsimleri aynı, yolları farklı, özleri ortak: Özgüven. İkisi de bu...