Bir ülke tanıyorum!

“Bir ülke tanıyorum  bilinmeyenler diyarında 

Öylesine küçük öylesine güzel ve de gizemli ki

Küçücük insanlar barındırıyor içinde 

Umutları sevgileri  amaçları aynı olan

Umutları  güzellikler, sevgileri insanlar

Amaçları mutluluklar üzerine yazılmış

Küçücük ülkenin küçük insanları

Acı nedir bilmiyor, kıskançlığı hiç tatmamış hiç yalnız kalmamış

Gözyaşı bilmiyor  gülmeyi mutlu olmayı bilen insanlar

Birgün birgün yolum düştü bilinmeyenler diyarına

Cüssem büyük duygularım küçücüktü onların yanında 

Yardım istedim hekes kucak açtı bana 

Mutluluğun sırlarını öğrettiler

Yalvardım ne olur göndermeyin  geri

Benim geldiğim diyarlarda  bu sırların yeri yok dedim 

Gözlerimin içine baktılar ne kadar büyüktüm onlar için

Duygularımsa yağmaya hazır bir bulut gibiydi

Korktular yağarsam sele kapılmaktan korktular

Sırlarımızı alda öyle git dediler ama ne olur git dediler

Hani ya yıllar geçti üzerinden 

Kah unuttum  kah unutmadım onları 

Ama geri döndüğüme çok mutluydum

Mutsuzluğun anlamını bilen bir insan daima mutlu olamazdı

Ve ben o küçük mutlu insanlara

Mutsuzluğu tattırmadan  geri döndüğüm için 

Güldüm güldüm ve hep güldüm”

Gündemdeki ülkemin halini görünce “sözün bittiği nokta” diyor ve bu haftaki köşe yazısı olarak geçmiş zamanlarda yazdığım bir şiirime yer veriyorum.

Şiirim size ütopik gelse de  hayal etmekten ve geleceğimizi kurtarmak için çabalamaktan asla vazgeçmeyelim diyorum.