Şampiyon herkes olabilir ancak gerçek karakterler azdır!

Kortlara, sahalara, ringlere binlerce sporcu çıkar. Çoğu kazanır, kupa kaldırır, milyonlar kazanır. Ama tarihe geçenler, sadece şampiyon olanlar değil, kim olduklarını sahaya yansıtanlardır. Çünkü gerçek karakter, baskının en yoğun olduğu anlarda ortaya çıkar.

Aryna Sabalenka’nın hikayesi bunun en güçlü örneklerinden biri. Babası ona, “25 yaşına gelmeden Grand Slam kazanacaksın” dediğinde, bu bir hayaldi. Ama Sabalenka, hayatın ona verdiği en ağır darbeye rağmen yıkılmadı.

Babasını kaybettikten sonra o sözü bir vasiyet gibi sahiplendi. Kortta sadece rakipleriyle değil, içindeki acıyla da savaştı. Yıllarca süren mücadeleden sonra, Grand Slam şampiyonu olduğunda, gözyaşları içinde annesine sarıldı. O an, bir şampiyonun doğduğu an değil, bir karakterin sahaya yansıdığı andı. Çünkü o kupayı kaldıran, sadece bir sporcu değil, bir babanın mirasına sadık kalan biriydi.

Tarihe geçen sporculara bakın. Michael Jordan, Roger Federer, Rafael Nadal, Novak Djokovic… Onları efsane yapan yalnızca yetenekleri değildi. Jordan, sahada olduğu kadar hayatın içinde de savaşçıydı. Federer, rakiplerine duyduğu saygı ve zarafetle korta karakter kattı. Nadal, her topun peşinden koşarak asla pes etmemenin tanımı oldu. Djokovic ise dünyanın ona karşı olduğu anlarda bile eğilmedi, kendi yolunu çizdi.

Ve sonra Muhammad Ali… Sadece yumrukları değil, inancı, duruşu ve hayata karşı verdiği mücadeleyle efsaneleşti. Ringde olduğu kadar dışarıda da savaşçıydı. “Evime, halkıma ihanet etmeyeceğim,” dediğinde, tüm dünyayı karşısına alacağını biliyordu. Ama geri adım atmadı. İşte bu yüzden sadece bir şampiyon değil, bir karakter abidesi olarak kaldı.

Bugün spor dünyasında güçlü olanın yanında poz vermek, sahtelikle sponsorlara kavuşmak sana sadece para kazandırır. Güç neredeyse orada saf tutanlar, zamanla unutulur. Çünkü gerçek şampiyonluk, milyon dolarlık anlaşmalarla değil, sahada ve hayatta verdiğin savaşla ölçülür.

Ve belki de en acısı, bu kadar büyük güce sahip olan sporcuların bazılarının dünyaya hiçbir şey söylememesi. Bir insan nasıl olur da milyonlara hitap ederken tek bir sosyal mesaj vermez? Hayvan hakları için tek bir cümle kurmaz, dünyanın en zor zamanlarında tek bir duruş göstermez? Sadece güçlü olanın yanında yer alarak kariyerini güvence altına alır, sessiz kalarak hiçbir şey olmamış gibi devam eder… Oysa gerçek karakter, sesini çıkarmaktan korkmayanlardır.

Gerçek karakter, rüzgâr nereye eserse oraya savrulmak değil, fırtınaya karşı dimdik durabilmektir. Sahada veya hayatın içinde, en büyük mücadele aslında kendinle verdiğin savaştır.

O yüzden şampiyon herkes olabilir, ama gerçek karakterler çok azdır. Ve onlar asla unutulmaz. Çünkü kupalar zamanla tozlanır, rekorlar kırılır, sahte zaferler unutulur…

Ama karakter ölümsüzdür.