Topu sadece içeride tut!

Bugün ITF, WTA ve ATP’nin en net şekilde masaya yatırdığı konu şu:

Antrenör oyuncuya ne zaman ve nasıl müdahale etmeli?

WTA artık maç içinde belirli anlarda koça söz hakkı tanıyor. Amaç, bizim buralarda olduğu gibi maç boyunca arkadan talimat yağdırmak değil.
Dünya diyor ki:
Koç oyunu yönetmez, sadece yön verir. Yönetim oyuncudadır.

ITF genç sporcularla toplantılar yapıyor ve net soruyu soruyor:
Müdahale nerede destek olur, nerede gelişimi öldürür?

ATP bunu rapora döktü:
Oyuncu sürekli taktik alırsa kriz çözmeyi öğrenemez.
Kriz yönetemeyen sporcu büyük maç kazanamaz.

Biz ne yapıyoruz?
Kortta mücadeleyi çocuk veriyor ama oyunu ebeveyn yönetiyor.
Antrenör susuyor, çünkü bu ülkede doğruyu savunmak ile iş tutmak birbirine karışmış durumda.
Çocuk bunu fark ediyor ve şu cümleyi içinden yazıyor:
Bu oyunda otorite bilgi değil, memnuniyet.
Ve sporcu ruhu tam o anda çatlıyor.

A Milli Kadın Takımı açıklandı.
Listenin en genç ismi 23 yaşında.
97, 98, 2000, 2001, 2003, 2004… Altı doğum grubu boşa gitmiş.
Bir tane bile oyuncu çıkaramamışız.

Bu yetenek eksikliği değil vizyon çöküşü.

Sahadan gördüğüm:
11–12 yaşında bir çocuk çift hata yapıyor… File…
Ve kenarda eli acıyacak kadar alkışlayan, çığlık atan ebeveyn var.
Psikoloji buna yanlış pekiştirme diyor.

Ben sahada şunu diyorum:
Çocuğun gelişim yolunun ilk taşı o alkışla yerinden oynadı.

O çocuk orada şunu öğreniyor:
Doğru oynamama gerek yok, yeter ki rakip bozulsun.
Ve kariyer çizgisi o saniyede kırılıyor.

Bu ülkede rakibin hatasına alkış tutan bir aileden çıkıp yukarı giden tek bir oyuncu bile görmedim.
Bir tane bile.
Yukarı çıkanların ortak özelliği sadece teknik değildi —
Rakibin puanına bile başıyla saygı gösteren bir terbiyeleri vardı.

Antalya / Liste Gerçeği ile

Eksik olan şey sadece vizyon değil, gerçeği görme cesareti.

Bugün profesyonel turnuvaların eleme tablolarına bakın.
Antalya’da her hafta oynanan ITF Futures ve Junior turnuvalarına girin.
14 yaş elemesi… 15 yaş… 16, 17…
Listeler bomboş.
Bir, bilemedin iki Türk ismi… O da ya wildcard, ya kulüpten formalite giriş.

Demek ki mesele yetenek değil, başlangıç rotası yanlış.

11–12 yaşında çocuklara sadece “topu içeri at, skoru al” deniyor.
Kulüp “başarılı oyuncumuz var” diye story atsın yeter, geri kalanı önemli değil.
Fiziksel olarak biraz güçlü olan birkaç çocuk günü kurtarıyor, ama teknik gelişmediği için 15 yaşında tabela düşüyor.
Çünkü teknik temelsizse, güç er ya da geç geri vurur.

Ve şimdi kimse çıkıp “öyle değil” demesin.
Çünkü bunu ben söylemiyorum.
Antalya’daki eleme listeleri söylüyor.