Sevildiğimizi Hissetmek…

Hepimiz bazen yeterince sevilmediğimizden şikâyetçi oluruz. Sevdiklerimiz ne kadar uğraşsalar da hak ettiğimiz değeri göstermiyorlar gibi gelir bize. Hiç düşündünüz mü birinin sizi sevdiğini nasıl anlarsınız? Ya da size bunu nasıl anlatmasını beklersiniz ondan? Sizin sevmeleriniz nasıldır mesela?

Sevginin belli bir göstergesi yok maalesef ki! İşte bundandır kafamızın sürekli karışması… Siz sözlere dökülsün isterseniz sevgi, ama belki sevdiğiniz bunu davranışlarıyla göstermeyi çabalıyordur size. Siz sadece sözel bir itiraf beklerken onun bu sevgi dolu davranışlarını kaçırıyor olabilirsiniz doğal olarak. Mesela size bakarken gözlerindeki o ışıltıyı göremeyecek kadar kör olabilirsiniz! Siz gülümsemediğinizde onun ne kadar mutsuz olduğu gözünüzden kaçıyor olabilir. Hiç bir fotoğrafa baktığınızda  ‘bana ne güzel bakmış burada’ dediğiniz olmadı mı? Bazen sadece bakış açımızı değiştirmek gerekiyor aslında ne kadar sevildiğimizi hissedebilmek için.

Eğer bir insan;

Sizin hayallerinizi biliyorsa ve hayallerinizin gerçekleşmesi için elinden geleni yapıyorsa,

Aklıma geldin diye size durup dururken içinde sadece gülücük olan bir mesaj yolluyorsa,

Ne zaman ona ihtiyacınız olsa yanınızda olmayı mümkün kılıyorsa,

Bir topluluk karşısında, siz fark etmeseniz de, sizin ayıplarınızı örtmeye çalışıyorsa,

Sen seversin diye en sevdiğiniz keki ya da böreği kapıp size geldiyse,

Yemek yaparken kesin bu yemeği o da çok severdi diye aklına gelip size de tarifini yolluyorsa,

Eskiden birlikte dinlediğiniz ya da bağıra bağıra söylediğiniz bir şarkıyı size dinlemeniz için gönderiyorsa,

Bir film izlerken siz aklına gelmişseniz ve size de bunu bir ara mutlaka izle canım diye haber veriyorsa; tabii ki sizi seviyordur! Belki bir arkadaş, kardeş, belki bir dost, belki bir sevgili, belki de vazgeçilmez bir insan gibi…

Bizim ortak hatamız: Hep büyük sevgi gösterileri beklemekte bence! Oysa bizim için hazırlanmış bir piknik sepetinden büyük düşlerimiz olmasa daha mutlu olmaz mıydık dersiniz?  Hiçbirimiz birine olan hislerimizi ona ispatlamak zorunda bırakılmasak keşke! Keşke kalpler şeffaf olsa ve birbirini seven insanlar yan yana geldiklerinde kırmızı bir ışık yayılsa etrafa da bu saçma kuruntuları yaşamasak. Sevgiyi yormasak! Onu beslesek, büyütsek, üşüdüğünde aşkla, tutkuyla sarsak sevdamızı. Aşk bir gün çekip gitse de ya da başkasına yönelse de yaşanılan sevgi orada dursa saygıyla. Çünkü hiç yıpratılmamış olsa kendini ispatlarken. Güzel olmaz mıydı?

Bir sevgi varsa ortada enerjisi yayılıyor zaten etrafa. Lütfen sevdiklerinizden hissettikleri için bir ispat dilenmekten, onları yormaktan vaz geçin! Onun yerine, her gün size olan sevgisini hangi davranışlarında gözlemlediğinize bir bakın: Belki sizi uyandırmadan nasıl odadan sessizce çıkmaya çalıştığı bile olabilir bu. Gözlerinizi dört açın! Tabii ki seviliyorsunuz!  

Sevgi dolu günler dileğiyle…