Bir Yaşımıza Daha Basıyoruz…

Her yılın bir dolu öğretisi var üzerimizde; bazen bir yaştan daha da fazla büyümüş oluyoruz 365 günün içinde. Bu yıl da onlardan birisi oldu benim için. Yeni acılar ve sevinçler tattım. Bitmesini hiç istemediğim ya da bir an önce geçip gitmesini arzuladığım bir dolu an oldu. Size de tanıdık geldi sanırım bu cümleler; ne de olsa çok farklı şeyler yaşıyor olamayız!

Kanımca 2019’un bize yaşattıkları şöyleydi:

Evler büyük ve ferah oldu belki ama aileler gittikçe küçüldü.

İlaçlar gelişirken sağlığımız gittikçe bozuldu.

Aya gider olduk ama komşularımızı tanıma zahmetine girmedik!

Daha fazla para kazanırken bile nedense bu bizim için HUZUR demek olamadı…

Daha çok düşünüyor olsak bile sanki duygular azaldı…

Güzel fotoğraflarımızın aslında hissettiklerimizle bir ilgisi yoktu. Zaten mutluyken fotoğraf çekmeyi bile unutuyorduk

Sosyal medyada kendi rekorunu kırıyorken arkadaş listemiz, gerçekte 0 dostumuz kaldı!

Daha çok insan tanır olduk belki ama daha az insanlık gördük her nasılsa…

Televizyonlarımız gittikçe büyüdü; kütüphanemiz gittikçe eksilirken…

Pahalı saatler takıyor olsak ta hiç vaktimiz olmadı bu yıl sevmeye, sevdiklerimize sevgimizi hatırlatmaya, “Seni anlıyorum” ,“Hatalıydım canım!” ya da “İyi ki varsın!” diyebilmeye…

Ne zaman biri “Nasılsın?” diye sorsa ne diyeceğimizi şaşırdık çünkü iyi olmamız için herşey vardı ama iyiliğin dünyadaki yokoluşu acıtıyordu bizi en derinlerimizde…

Bu satırları okurken hangisi yüreğinize en çok dokunduysa 2020’de o konuda olumlu yönde birşeyler yapabilmenizi diliyorum. Güzel deneyimler yaşatsın bize 2020 ve olabildiğince sık bir yaşımıza daha basalım mutlulukla…

Sevgi dolu bir yıla kucak açalım…