Hala masal anlatmalı mıyız çocuklara?

Bodrum’un ara sokaklarında yürüyordum. Önümde genç bir kız babasına bağırdı birden: “Baba yeter artık bana masal anlatma!”. Büyümenin bize attığı ilk tokat: Artık masallara inanmamak sanırım!

Masallar güzeldir; bir gün her şeyin mutlu bir sonla biteceği ümidi yüklenmiştir çocuk yüreğimize.  Masal kahramanımız, başına gelen çeşitli sorunların üstesinden gelerek iyilerin kazandığını bir dünya olduğunu ispatlarcasına mutlu sona ulaşır hep. Mesela: Külkedisi ve Pamuk Prenses prensleriyle evlenirler. Biz büyükler, masallarla, aslında çocuklarımıza başlarına ne gelirse gelsin güzel günlerin geleceğini ve iyilerin her zaman mükafatlandırılacağını anlatmak isteriz. Onların iyi olmaktan vazgeçmemelerini, o çocuk kalplerini temiz tutmalarını dileriz.  Oysa onlar büyürken onları masallardan uzaklaşmalı mıyız dersiniz yavaş yavaş? Tabii ki EVET!

Maalesef kötü bir dünyada yaşıyoruz. Uzanan eller yardım eli gibi görünseler de… Belki de masalları anlatış şeklimiz yavaş yavaş değişmeli artık: Mesela masal bu ya diye anlatmaya başlamalıyız bence artık masalları. Çocuklar masalı bilsin ama gerçek hayata ve etrafındaki insanlara şüphe ile yaklaşmayı da öğrensinler diye.

Şu an inanın bunları yazmaktan utanıyorum ama yaptıklarından utanç duymayan bazı kötü insanların varlığı bizi masal anlatmaktan bile korkar hale getirdi maalesef ki. Masal bile anlatamayacağız çocuklarımıza belki yakın bir gelecekte iyilerin nesli süratle tükenirken. Çocuklarımızın başı sevgiyle okşansa bile yanlış anlayacağız! Düşüncelerimizde haklı da olsak, haksız da olsak utanan her zaman biz olacağız. Çünkü neden? Kötü insanlar utanmayı bilmezken, biz kalbini çocuk tutmuş kişiler, kötü düşüncelerimizden bile utanabiliyoruz hala! Şu an düşündüklerimi düşünüyor olmaktan çok utanıyorum mesela. Yakın bir zamanda yeğenime masal anlatırken bu kadar yalan bir dünya anlatıyor olmaktan da utanacağım; biliyorum! Ya onu bu kötü dünya için çok iyi yetiştirirsek?

Şu an bir ebeveyn olmak, pedagog ya da bir eğitmen olmak o kadar zor ki! Çünkü artık insan sınıfına girmeyen, ama insan görünen, bize yabancı bir nesil var karşımızda…

Çocukluğunu yaşaması gereken çocuklarımıza yardım edelim geleceğin daha güzel olması adına! Mutlu bir gelecek nesil için mutlu ve umutlu çocuklar şart. Çocuklarınıza anlatacağınız masalları size bırakıyorum ama onları hayatın gerçeklerinden de çok uzak yetiştirmeyelim ne olur! Ne olur artık çocuklara dair bu kadar kötü haberle acımasın içimiz. Ve size artık o çok sevdiğiniz masalları korka korka anlatıyor olacağımız için bizi affedin çocuklar ☹.

Çocukların hep güldüğü bir dünya ümidiyle…