Evliliğe/ Boşanmaya Karar Vermek

Hayat bir kararlar zinciri! Önce ilk vermemiz gereken önemli karar; ne okuyacağımız ve ne olmak istediğimiz. Tabii daha acemi olduğumuz için karar vermekte, verdiğimiz kararlar pekte sağlıklı olmuyor. Sonra başlıyoruz bölüm mü değiştirsem acaba diye çelişkiler yaşamaya? Ya da okulu bitirteyim de bakarız diyoruz içimizden…

Bir gün elimizde bir diplomayla kalakalıyoruz. Belki bir mesleğimiz oluyor diplomamızın üzerinde yazan ama kalbimiz atmıyor o mesleğe ya da şartlar el vermiyor bir türlü mesleğinizi icra etmeye… Para da kazanmalısınız ama. Para için alakasız bir iş yapmaya başlıyorsunuz mesleğinizden çok alakasız olan. Şanslı olanlarımız gerçekten neye yeteneği olduğuna karar verip geçte olsa doğru mesleği buluyorlar kendilerine en yakışan. Burdan da anlıyoruz ki fark yaratan: neye yeteneğimiz olduğunu anlamaktaydı!

Mesleğinizi elinize aldınız; bu kez de bir aile kurma arayışınız başlıyor. Hayatın gidiş yönü bu kararı gerektiriyor ve size en uygun olduğuna inandığınız o insanla birleştiriyorsunuz hayatınızı. Ama evlilik sadece ‘evet’ demekten ibaret değil maalesef ki. Zaten karar vermek yeterince zor bir de bunun üstüne artık yalnız karar verme özgürlüğünüz de yok! Yalnız karar vermeyi beceremiyorken, iki kafadar, uzun olmasını dilediğiniz bir yolculuğa baş koyuyorsunuz.

Fikir ayrılıkları yoruyor her gün sizi biraz daha. Kendi doğrunuzu anlatmaktan yoruluyorsunuz sevdiğinize; belki de “Haklısın hayatım” demekten yoruluyorsunuz artık, kim bilir?

Bitiyor evlilikler!

Bence biten aşk, sevgi değil de kendini anlatmaya çalışma çabası oluyor çoğu zaman. Karşımızdakini kırmamak için içimize attıklarımız yükseliyor ve kavgalarla yoruluyor evlilik!

Oysa burada anlamadığımız şey; aslında bunun kiminle olursa olsun hep aynı olacağı! Biriyle birlikte hayatınız adına karar verme eyleminin çok zor bir şey olduğunu anlamak zor olan. Konuşabilen bireyler olmalıyız! İçimize atıp atıp çok küçük bir şeye patlamak ve karşımızdaki insan tarafından anlaşılamamak bizi çok daha zor bir duruma itiyor yoksa.

Her boşanma haberi duyduğumda içim cız ediyor. Bana biraz kolay pes etmek gibi geliyor sevdiğin insanı bırakmayı tercih etmek. Bence her evlilik hastalanabilir, ateşlenebilir, üşüyebilir. Bazen bir doktor gerekebilir bazen de sizin iyi niyetlerle beslenerek onu iyileştirmeniz…

Bence boşuna o insanı seçmiş olamazsınız evlenmek için! “Bir daha gözden geçirin nedenlerinizi” demek istiyorum onlara hep. Mesela nerede başladı sorunlarınız? Bir birlikteliği bitirmek için yeterince nedeniniz var mı? Bir kez daha düşünün ne olur demek istiyorum

‘biz boşanıyoruz’ demeden önce.

Yoksa evlilikten beklentilerimiz mi çok yüksek? Bilemiyorum ki! Yine de her şeyin konuşularak çözümleneceğini düşünenlerdenim. Acaba kendimizi mi ifade edemiyoruz? İnsanlar kendilerini bir çırpıda değiştiremezler ve bir birliktelik, Facebook’taki ilişki durumunu değiştirir gibi, kolay son verilecek bir şey değil! Hangi evlilik mükemmel ki? Bir de o konu var. Sadece anlaşma yolunu kavramakta bitiyor iş. Evlilik her anlamda ömür boyu bir ortaklık!

Eğer fedakâr olan sadece sürekli bir tarafsa o zaman başka! İki kişilik bir eylem evlilik ve siz bunu bilerek evlendiniz! Eşinizin hayalleri artık sizin de hayalleriniz ve bu iki taraf için de geçerli!

Yoook, hep benim dediğim doğru, ya da benim dediğim olacak yaklaşımıyla devam ederseniz o evliliğin bitmesi kaçınılmaz bir son.

Buradan tekrar başa sarıyorum. Hayat bir kararlar zinciri ve siz önce karar vermekte tecrübe sahibi olmalısınız. En büyük karar da evliliğe hazır olmak. Eğer bir deneyeyim ne olacak diye bu işe giriştiyseniz karşınızdaki insana yazık edersiniz! Bu arada bir çocuğunuz olmuşsa ona yazık edersiniz; sizi seven ve size güvenip evet diyen o insana yazık edersiniz; sizin için üzülen biz dostlarınıza yazık edersiniz. Lütfen önce karar vermekte deneyimli insanlar olup ondan sonra evlenelim! Kimseye yazık olmasın…