Mavi şeyler güzeldir!

#mavişeylergüzeldir

Saatin kaç olduğunun farkında bile değilim. Sanki bi kamyon sopa yemişim gibi ağrıyorum baştan aşağı. Hani kalksam belki ayaklarım yerden kesilmiş gibi yığılıp kalacağım olduğum yere.

Yapılacak tonla iş var duş almalıyım, makyaj var sonra bazen tutturamayınca çok uzun sürüyor sil-tekrar yap. Eskiden geç kalınca elim ayağım birbirine dolanır, ortalığın anasını ağlatırdım bi pantolon bi bluz uyduracağım diye. Rahmetli annem de kıyameti koparırdı haklı olarak.

Birbirini çok sevdiği halde bunu hiç itiraf edemeyen biz, didişmenin bir yolunu mutlaka bulurduk hadi olmadı yaratırdık. Bana hep derdi ki, iki cambaz bu dünya için fazlayız. Aynı evde yaşıyor olmamız da biz ve diğerlerinin arasındaki dengeyi alt-üst ediyor.

– N’apalım anne dağılalım mı?                                                                                                       
– Hayır! Ben gideyim sen kal.                                  

Saat durmadan ilerliyor ve ben halâ lanet yataktan çıkmak için bir hamle yapmış değilim. Zaten yapamıyorum da. Bacaklarımı hareket ettirmeye çalıştığıma yemin edebilirim.

Ben bundan eminim emin olmasına da bu iki aptalın neden bundan haberi yok. Hadi çocuklar bana bunu yapmayın lütfen. Tamam tekrar deneyelim, üç dediğimde hoppacıııkkk ok 😉

1-2-3 …….    1-2-3…….   Tanrım offf   hadiiiii   1-2-3……  

Göğsümdeki bu basınç ta ne böyle, kaburgalarımın çatladığını duyabiliyorum.

-Hadi arkadaşlar Bir iki üç dört… Dayan….

– Anne! Ne işin var senin burada?

– Ben sana “kal” demedim mi? Ne zaman laf dinleyeceksin sen!

– Kaldım anne hem de hep yapayalnız kaldım.

– Gel buraya gel, sarıl bana deli çocuk. Sen n’aptın böyle…                             
– Hakkını verdim anne. Belki bi zafer kazanamadım ama gururumu da kaybetmedim.

AZİZE

Yazar’a Yazan’a Ufuksuz sevgim ve hürmetimle

Aler-re’si-vel-ayn