Da-üs’Sıla

Canımın yarısı,

      Bitmek tükenmek bilmeyen zifir karanlık, zindan, soğuk, her biri birbirinden zulüm günler ve geceler boyudur, sana kavuşmanın hayali ile yanmakta yüreğim.

    Geç vuslatına erdiğim,                                                                                                                
Dualar ederim, meleklerin şefkatli kanatlarında Arş-ı alâ’ya ulaşmasıdır tek umudum. Beklenen ve nazarımda yakutlardan, elmaslardan, yeşil zümrüt mücevherlerden daha kıymetli günde arzu ederim ki, ab-ı hayat nefesin karışsın aciz nefesime de, can versin yüreğimde kurumuş, unutulmaya yüz tutmuş, bülbüllerin dahi artık uğramadığı viran gül bağlarıma.

        Der-saadet’im,                                                                                                                             
Mûsikim, sultan-ı yegâhım, acemaşiranım, saz semâim, cümbüşüm, ipek ve dahi safirim…

       Tesellisi yekpare bir ebedi günde kollarında olma umuduyla yaşayan ve her daim mesûd ettiğin; Kulunu, köleni, aşkını; Gül cemaline nakşettiğin tebessümünle bahtiyar olmaktan mahrum etme.

      Benim en büyük arzum, yanında mağrur ve başı dik bir kadın olarak yürüyebilmek, efendisine sadık bir hizmetkâr gibi onun bil ağrazlarını yerine getirebilmek ve mübarek ellerini öpüp alnıma dokundurmaktır.

       Efendim,                                                                                                                                             
And olsun Rabbena şahidimdir ki, sıhhatinden emniyetinden ve saadetinden gayrı emelim ve menfaatim yoktur.
O Rab ki seni her iki cihanda dahi muvaffak, muzaffer ve aziz eylesin.